gewenning - Reisverslag uit Nakhon Si Thammarat, Thailand van Saar Mooij - WaarBenJij.nu gewenning - Reisverslag uit Nakhon Si Thammarat, Thailand van Saar Mooij - WaarBenJij.nu

gewenning

Door: Saar

Blijf op de hoogte en volg Saar

03 Maart 2009 | Thailand, Nakhon Si Thammarat

lieve allemaal!
heeel erg bedankt voor alle lieve berichtjes! is echt heel fijn om te lezen en te zien dat ik idd niet eenzaam ben met al die lieve mensen.
Ben hier inmiddels ook veel meer gewend en is wel echt een heel bijzondere ervaring hier.
Het is elke dag weer kijken voor welke verassingen en woordvindproblemen ik kom te staan..
Ben nu ook echt veel meer vertrouwd geraakt met de mensen hier, echt heel aardig allemaal! Ook de kindjes zijn niet meer bang voor me en echt extreem lief.
Vorige week de hele week bij een groep van 8 kindjes van 1-1,5 meegelopen. was wel even lastig eerst omdat ik niks tegen ze kon zeggen wat ze konden verstaan (Ben wel maar nederlands gaan praten en veel zingen,worden ze heel rustig van en starend). en de leiding kon me weinig duidleijk maken. uiteindelijuk maar veel met ze geknuffeld en kietelen vinden tot nu toe alle kindjes van onderr de 6 echt geweldig (maak ik echt vrienden mee!). Kindjes worden hier eigenlijk niet zo geknuffeld en als ze huilen krijgen ze eerder een klap. Ben dus maar heel veel aan het knuffelen (gelukkig hou ik daar wel van).
Zondag dus met de oudere (boven de 6) naar de tempel, vroeg me al af waarom we naar een tempel een uur verderop gingen maar dat was dus idd niet (alleen) voor het plezier maar terrein moest schoongemaakt en onkruidgewied worden. in het begin vonden ze me vooral eng maar vanaf dat ik begon met helpen onkruid plukken werden ze steeds enthousiaster en was ik niet alleen meer de rare farang (buitenlander).
Nu hoor ik waar ik ook kom continue "Sara, sara) met de nadruk op de laatste a. dat is het makkelijkst voor ze, is een paracetamol hier haha.
Meeste hier valt niet echt te omschrijven, wat best lastig is omdat ik het allemaal alleen mee maak en ook niet echt kan delen. Maar ookw el heel speciaal.
met 50 kindjes in een bus (soort open vrachtwagen met banken langs zijwand), de drie feesten die ik in een week al mee heb gemaakt (3 keer crematie-ceremonie; voor zelfde persoon 2 avonden eten en later de echte crematie-bijeenkomst aansluitend aan het 'pas getrouwd feest' van anderen (dus iedereen ging kleren wisselen in zwart in de auto) en een "vanaf morgen ben ik 2 maanden monnik feest".
word hier volgestopt met eten. krijg 3 tot 4 warme maaltijden per dag (geschikt voor 2 personen) en tussendoor ook nog vaak vanalles. en vrijdag kreeg ik bijvoorbeeld een schaal met 29 banenen (van die grote gewone) maar krijg dan tussendoor ook nog heel veel fruit dus heb er nog maar 1 kunnen eten, Wat denken ze wel niet dat ik eet.. weet dat ik veel eet maar dit slaat alles. Ik heb de zwakte dat ik eten niet zo goed kan laten staan. die zwarte kindjes in afrika waar het zielig voor is zitten ineens wel heel dichtbij (of soortgelijke). Kan alleen niet echt iets aan de kindjes geven want mogen ze niet aannemen (doenb ze als niemand het ziet stiekem wel) en kom niet echt bij hun met het eten. en weggooien is ook best lastig omdat ze echt heel erg hun best voor me doen.
HEt niet kunnen communiceren blijft wel heel lastig. heb inmiddels een thais en gels en engels thais woordenboeken gekocht maar gaat nog steeds niet heel goed. zo heb ik gister de hele dag een beetje van hot naar her gegaan omdat ik ze niet duidelijk kon maken dat ze niet voor me hoefden te koken en ik best een dagje zelf de stad in kon.
maarja blijft ook wel weer een uitdaging.
gisteravond wilde ik dan even de stad in maar werd meteen tegengehouden door 3 vrouwen die ook op het terrein wonen. "where sara going" "with who" toen ik na een kwartier eindelijk duidelijk gemaakt had dat ik alleen de stad even in wilde gaan maar echt voor 9en terug zou zijn vonden ze dat veeel te gevaarlijk. toen ik mijn dienblad op had geruimd kwamen ze me tegemoet en hadden ze een auto geregeld en dat ze met zn drien wel mee gingen.. haha daar ging mijn rustige ontvluchting. MAar dat soort acties blijven ook wel weer heel bijzonder en er wordt iig goed voor me gezorgd. Dus echt bezorgd hoeven jullie niet te zijn.
GA er maar weer een einde aan breien want kan nog heel veel meer vertellen maar is al behoorlijk lang zo..
dikke zoen saar

  • 03 Maart 2009 - 12:56

    Carlijn:

    Hey Saar,
    Wat fijn dat het al wat begint te wennen. Het zijn echt zo bijzondere dingen die je daar mee maakt! Veel plezier (en succes) nog! xx

  • 03 Maart 2009 - 13:18

    Ilse:

    heej lieve Saar of moet ik je nu paracetamol noemen :P fijn om te horen dat je je iig al minder eenzaam voelt en al een beetje gewend raakt. Klinkt iig als een bijzondere ervaring! En haha het lijkt wel alsof ze je al kende, zoveel eten :). Geniet er maar van en knuffelze verder! xx

  • 03 Maart 2009 - 13:31

    Anna:

    Blij dat het goed gaat Saar. Nu de kop er af is wordt het alleen maar leuker.
    Knuffel, Anna

  • 03 Maart 2009 - 15:25

    Moos:

    ha die saar1 Klinkt al een stuk fijner dan je vorige verhaal - nog steeds rare verhalen en voorvallen, maar fijn dat je begint te wennen :) Geniet ervan meid!!

  • 03 Maart 2009 - 15:35

    Maud:

    Hey saartje!
    Ben blij om dit verhaal te horen, maakte me eerst beetje zorgen.. Maar volgens mij wordt t alleen maar leuker!
    Heel veel plezier verder en schrijf maar snel weer een volgend bericht!
    kus!

  • 03 Maart 2009 - 16:36

    Suzanne:

    Lekker dat het een beetje begint te wennen, hoop dat de communicatie ook steeds beter zal gaan. Wel een hele ervaring hoor!
    Groetjes

  • 03 Maart 2009 - 19:02

    Herman:

    schrijf en vertel er maar lekker op los.
    zoals bijv. Duoduo:

    tempel

    met gesloten ogen luister ik naar een vegende monnik in de tempel
    de wind de bomen, nauwgezet proef ik de mensenwereld
    de totale aanblik van rondspattende sintels....

    herman
    ps
    was je ook bij het trouwfeest tussen de crematie door??

  • 03 Maart 2009 - 20:51

    Jan Divendal:

    Lieve Saar,
    geweldige brief! Leuk om
    zo te lezen wat je meemaakt. Tja, zo'n lange Amsterdams-Maastrichtse Dame tussen
    al die kleine mensjes,
    die valt wel op. Saar, bedankt, liefs en succes, ook van Henk, Jan

  • 04 Maart 2009 - 06:52

    Jet:

    Oeh! Ik moet nu naar college, dus kan je niet een lange reactie sturen..maar wat heerlijk om te horen dat je een beetje meer went!! En hoe grappig van dat vele eten (weet je nog waar we het over hadden gehad tussen al die krijsende babies? misschien kom je toch heel dikkig thuis hihi :D) KUS!

  • 04 Maart 2009 - 08:07

    Jacintha:

    Hoi hoi Saar

    Jeetje wat maak jij allemaal mee....dat wordt weer aanpassen als je hier bent..Fijn dat je je draai een beetje krijgt. Enne met handen en voeten is ook een taal en vooral met onze maat voeten..
    Nu snap ik ook waarom Ties je zo lief vindt: het knuffelen Toch wel gek om te lezen dat die kindjes daar heel wat aan te kort komen. Je bent dus op een goede plek.

    Liefs van uit Leusden

  • 04 Maart 2009 - 09:31

    Sadiye:

    Hey Saar!
    Wat klinkt het allemaal leuk en bijzonder wat je mee maakt. Wat fijn dat iedereen je zo goed wil verzorgen, ookal kom je straks tonnetje rond terug ;) En gelukkig begin je jezelf ook meer 'thuis' te voelen als ik je berichtje zo lees. En goed dat je al die kindjes wat Nederlandse liefde geeft door ze plat te knuffelen! Zo ontdek je weer kwaliteiten bij jezelf haha.
    Over NL valt niet zoveel bijzonders te vertellen, behalve dat het weer wat beter wordt en ik al zonder sjaal en vest onder jas naar buiten durf :P
    xje Sadiye

  • 04 Maart 2009 - 10:03

    Lidwien:

    Jeetje, wat een stoere ben jij. Ik weet hoe lastig het is als de mensen je nauwelijks kunnen verstaan (en omgekeerd), maar bij jullie is het echt NIETS verstaan. Gelukkig de babies wel, die verstaan je knuffels heel goed. Geniet lekker verder van al die avonturen en bananen. Zoen!

  • 05 Maart 2009 - 10:58

    Renée (Candor):

    Hey Saar(aa)
    Je bent echt stoer om zo alleen het avontuur aan te gaan. Gelukkig zijn kindjes gewoon oprecht en lief, en accepteren ze vreemdelingen vrij snel. De goede zorgen is een fijne gedachte, als is het in de praktijk soms lastig en niet uit te leggen.
    Echt een cultuur"shock", wat een ervaring,
    het ga je goed!
    Dikke knuffs van Renée

  • 05 Maart 2009 - 12:15

    Floor:

    Wow Saar wat stoer :) Klinkt eng, maar ook wel heel gaaf!

    En wie wordt er nou niet rustig van 'blijf altijd bijijij mij...!'

    Kus!

  • 05 Maart 2009 - 14:30

    Noortje:

    Lieve Saar,
    wat ontzettend fijn dat je je plekje aan het vinden bent, daar in het verre, snoeihete Thailand. Ik bewonder je ontzettend, om je weer iedere dag door de taalbarrière heen te moeten worstelen. Natuurlijk wist je waar je aan begint, maar ik kan het me nu ook nog moeilijk voorstellen (en je weet van wie dat komt).
    Wat een lieve mensen allemaal! De normen zijn daar natuurlijk heel anders, en hoe intimiderend jij (en je blonde haar, grote schoenmaat, etcetc) dan ook mag zijn, je blijft (gelukkig!) ook voor hen een meisje, dus een lading (goedbedoelde) bescherming is wat je toekomt.
    Reken er maar niet op dat je ze ooit duidelijk kunt maken dat je niet zoveel eten nodig hebt.. Zelfs als je de taal vloeiend spreekt, blijft het gastvrijheid, dus geniet ervan, en voel je niet schuldig. Bedenk maar een passende manier om er het beste van te maken (wegsmokkelen naar de kids?) en om ze te bedanken, want de ergste belediging is waarschijnlijk dat je er niets van eet...
    Begint het gepeperde eten al te wennen? Ach, anders kun je het altijd afwisselen met een banaantje :p

    Dikke knuffel, en ik kijk uit naar je volgende verhaal!
    Xx Noortje

  • 06 Maart 2009 - 09:53

    Zwaan:

    Ah, wat klinken ze lief, en beklemmend zorgzaam..:P En verzin inderdaad maar een ingenieus eten-smokkel-plan voor de kindjes! Bananen in knuffels proppen? Onder ieder hoofdkussen? Zoals wij pannekoeken naar de tent smokkelden in Wanneperveen (dat verhaal ken je vast wel) lukt het jou vast ook!

    Liefs!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Thailand, Nakhon Si Thammarat

Mijn eerste reis

Recente Reisverslagen:

02 Juli 2009

water, vrijheid en einde in zicht

04 Juni 2009

rust en tijdgebrek

21 Mei 2009

Laos!

01 Mei 2009

het begin van het 3e deel van mijn reis

16 April 2009

Saar en Ties
Saar

Actief sinds 14 Feb. 2009
Verslag gelezen: 164
Totaal aantal bezoekers 47670

Voorgaande reizen:

17 Februari 2010 - 14 Mei 2010

Oeganda!

15 Februari 2009 - 07 Juli 2009

Mijn eerste reis

Landen bezocht: